reklama

Kiedy pójść z dzieckiem do psychologa?

Opublikowano:
Autor:

Kiedy pójść z dzieckiem do psychologa? - Zdjęcie główne
Udostępnij na:
Facebook

Przeczytaj również:

AktualnościRozmowa z psychologiem Sylwią Frydrysiak-Saczuk z Gabinetu psychologicznego „Rozwojownik” w Kutnie.Czy rodzice chętnie poszukują wsparcia psychologa w rozwiązywaniu problemów swoich dzieci?Podejście do osoby psychologa zmienia się na korzyść. Pójście do psychologa przestaje być tematem wstydliwym, powoli staje się normalnością tak, jak pójście z bólem zęba do dentysty. Rodzice mają coraz większą świadomość i dojrzałość w dostrzeganiu trudności swoich dzieci i poszukiwaniu odpowiednich form pomocy, również dla siebie w rozwijaniu własnych kompetencji wychowawczych.

Z jakimi trudnościami najczęściej borykają się rodzice i ich dzieci?
Można dokonać pewnej klasyfikacji dziecięcych problemów. Po pierwsze są trudności tzw. rozwojowe dziecka. Zaburzenia w rozwoju mogą dotyczyć jednej sfery np. ruchowej, chociaż częściej obejmują kilka sfer funkcjonowania dziecka. Zasada jest taka, im wcześniej dostrzeżemy nieprawidłowości, im szybciej podejmiemy oddziaływania terapeutyczne, tym większa szansa na wyrównanie braków rozwojowych. Psycholog może być osobą, która np. oceni czy dziecko rozwija się prawidłowo, może również wspomagać rozwój dziecka. Innym rodzajem problemów są te z kręgu wychowawczych, kiedy w zachowaniu dziecka można obserwować trudności np. w respektowaniu obowiązujących norm, zachowania agresywne. Często dzieci borykają się z różnymi problemami emocjonalnymi np. lękowymi, z nieśmiałością i trudnościami w nawiązywaniu satysfakcjonujących relacji z otoczeniem. Dzieci też mogą mieć obniżone poczucie własnej wartości, skutkujące wycofaniem się. Mogą być odrzucone przez rówieśników.  Mogą mieć kłopoty z obroną własnych granic i asertywnością. Jest również grupa problemów związanych ze sferą edukacyjną tzn. np. trudności w uczeniu się, koncentracji uwagi.

Posiada Pani ofertę zajęć grupowych dla dzieci? Czy terapia w grupie jest skuteczniejsza dla dziecka niż indywidualne spotkania z psychologiem?
One mogą i powinny się uzupełniać. Chciałam stworzyć taka formę terapii w grupie z myślą o małych dzieciach z trudnościami w komunikacji, trudnościami w relacjach społecznych, która da im możliwość praktycznego nabywania umiejętności w grupie rówieśniczej, pozwoli odkryć własny potencjał, stworzy warunki do podnoszenia poczucia własnej wartości. Wiadomo, że im wcześniej rozpoczęta praca nad daną umiejętnością, tym rezultaty bardziej korzystne. Zajęcia odbywają się w małych grupach 4-5 osobowych, dostosowanych do wieku i możliwości dziecka, w ścisłej współpracy z rodzicami. W tej chwili prowadzimy nabór do grup, zapisy trwają do końca września 2015.

Jak rodzice mogą pomóc swoim dzieciom w radzeniu sobie z trudnościami?
W wychowaniu i wspieraniu rozwoju dziecka istotną rolę odgrywa wiele czynników tzw. rodzicielskich: prawidłowe postawy rodzica wobec dziecka, właściwa, motywująca komunikacja, relacje w rodzinie oraz wiedza na temat tego, jak można dziecku pomóc. Tej wiedzy i umiejętności rodzice uczą się bardzo często wraz ze swoimi dziećmi podczas terapii i to jest bardzo wartościowe.

Zbliża się czas pójścia do szkoły czy przedszkola. Rodzice oraz dzieci doświadczają w związku z tym różnych stresów. Jak pomóc dziecku zaadaptować się do nowych warunków?
Ten stres związany z rozpoczęciem nauki w przedszkolu czy szkole to tzw. stres sytuacyjny, który z upływem czasu powinien się zmniejszać. Oczywiście można starać się ten stres, w jak największym stopniu redukować. Dobrym sposobem jest wcześniejsze zapoznanie dziecka z osobą nauczyciela i otoczeniem placówki, do której dziecko będzie uczęszczać, co w wielu szkołach i przedszkolach się praktykuje poprzez np. zajęcia integracyjne. Rodzic powinien uważać, jakie przekonania na temat szkoły czy przedszkola wyraża przy dziecku, czy nie powodują one pogłębiania się np. lęku. Niedopuszczalne jest np. mówienie w sytuacjach gdy np. dziecko gorzej się zachowuje „ w szkole to dopiero Cię ustawią”, „wezmą Cię w obroty”. Nie jest też dobrze, gdy porównujemy dziecko np. ze starszym rodzeństwem lub kimś z otoczenia np.” ojej Ty to tak przeżywasz, a Michaś jest taki dzielny i wcale się nie boi”. Nie można zapominać o chwaleniu dziecka za drobne sukcesy np. jeśli Pani w przedszkolu powie, że jednego dnia mniej płakało, pochwalmy je za to itp. Tak, jak powiedziałam stres powinien się zmniejszać, jednak niekiedy może dojść to tzw. przewlekłego stresu i to jest groźniejsza sytuacja, wymagająca często interwencji terapeuty.

Co to znaczy przewlekły stres?
Jeśli dziecko dłuższy czas przejawia silny lęk czy niechęć wobec szkoły czy przedszkola, histerycznie reaguje na rozstanie z rodzicem, pojawiają się np. objawy somatyczne (np. bóle głowy, wymioty) warto się temu uważniej przyjrzeć.

Z psychologiem można się skontaktować pod nr tel. 603-846-560

Więcej informacji można uzyskać na stronie http://psycholog-rozwojownik.pl/

Udostępnij na:
Facebook
wróć na stronę główną

ZALOGUJ SIĘ - Twoje komentarze będą wyróżnione oraz uzyskasz dostęp do materiałów PREMIUM.

e-mail
hasło

Nie masz konta? ZAREJESTRUJ SIĘ Zapomniałeś hasła? ODZYSKAJ JE