Odsłonięcie tablicy honorującej Józefa Szczepańskiego ps. "Ziutek" [ZDJĘCIA]

Józef Andrzej Szczepański, ps. Ziutek urodził się 30 listopada 1922 roku. Wychowywał się w Łęczycy, Warszawie, Grudziądzu i Jabłonnej.

– Pomimo, że Józef Szczepański urodził się w Warszawie, jednak trzy dni później przyjechał z rodzicami do Łęczycy, tutaj też został ochrzczony 31 grudnia 1922 roku. W Łęczycy został wystawiony również akt urodzenia małego Józefa. Jestem dumna, że Józefowi Szczepańskiemu uchwałą Rady Miejskiej nadano tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łęczyca, a dziś mogliśmy spotkać się na uroczystym odsłonięciu płyty upamiętniającej jego postać – mówiła wykonująca zadania i kompetencje Burmistrza Miasta Łęczyca Monika Kilar-Błaszczyk.

Jego ojciec, Józef Szczepański był zawodowym porucznikiem Wojska Polskiego. Od 1935 r. Józef był uczniem Gimnazjum im. Władysława IV w Warszawie. W czasie okupacji Warszawy mieszkał przy ul. Targowej, następnie przy Długiej 10. Uczęszczał na tajne komplety. Do konspiracji wstąpił w 1942 r.  Współpracował i aktywnie uczestniczył w akcjach szturmowych Szarych Szeregów. Należał do pokolenia  Kolumbów.

– Mój brat był starszy ode mnie o 18 lat, dlatego niewiele mam związanych z nim wspomnień, jednak z opowiadań mamy pamiętam, że był wesołym chłopakiem, który bardzo kochał Polskę i tak pięknie o niej pisał – powiedział do zebranych Janusz Szczepański, brat „Ziutka”, a następnie odczytał utwór autorstwa Józefa Szczepańskiego pt. „Sanitariusz”.

1 lutego 1944 roku „Ziutek” wchodził w skład zespołu zbrojnego, który odbił z praskiego Szpitala Przemienienia Pańskiego „Lota” i „Cichego” pilnowanych przez „granatowych” policjantów. 3 maja 1944 roku ukończył Szkołę Podchorążych Rezerwy Piechoty „Agricola”. Egzaminem końcowym było wykolejenie i ostrzelanie pociągu na trasie Warszawa-Poznań. 11 lipca 1944 roku w Krakowie uczestniczył w nieudanym zamachu na SS-Obergruppenfuhrera Wilhelma Koppego.

Józef Szczepański brał udział w powstaniu warszawskim . Na początku sierpnia bronił m.in. kamienicy Karola Michlera przy ul. Wolskiej 40. 1 września 1944 roku po śmierci Włodzimierza „Włodka” Kalinowskiego, „Ziutek” objął dowództwo grupy osłonowej, wycofującej się kanałami do Śródmieścia.  Tego samego dnia został ciężko ranny w czasie walk na Starym Mieście. Po zbombardowaniu szpitala przy ul. Czackiego, został przeniesiony do szpitala polowego w Śródmieściu Południowym. W wyniku odniesionych ran zmarł 10 września 1944 r. Pochowany został na cmentarzu powstańczym w podwórzu jednej z kamienic na ul. Marszałkowskiej.

Do dziś zachowało się niewiele z twórczości powstańca. Do najbardziej znanych jego utworów należą: „Dziś idę walczyć – mamo”, „Pałacyk Michla” oraz „Czerwona zaraza”. Ponadto napisał „Wiersz do pamiętnika”, „Już nie wróci twój chłopiec”, „Hymn” oraz „W Parasolu”.

Józef Szczepański został odznaczony podwójnym Krzyżem Walecznym (18 i 22 sierpnia 1944 r.), pośmiertnie orderem Virtuti Militari V klasy (wrzesień 1944 r.). Po śmierci był awansowany do stopnia podporucznika, a Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Orderu Odrodzenia Polski. 5 grudnia 1945 roku został pochowany na Cmentarzu na Powązkach w Warszawie w kwaterze Parasola.

Inicjatorami nadania Józefowi Andrzejowi Szczepańskiemu tytułu Honorowego Obywatela Miasta Łęczyca byli Krzysztof Persowski oraz Krzysztof Zaremba z Klubu im. Romana Dmowskiego Koło Łęczyca. Uchwałą Rady Miejskiej w Łęczycy nr XXIV/131/16 z dn. 9 lutego 2016 Józefowi Andrzejowi nadano tytuł Honorowego Obywatela Miasta Łęczyca.