Typ afiliacyjny
Człowiek z tym typem poczucia humoru jest „duszą towarzystwa”, osobą jednoczącą. Opowiada dowcipy, przytacza śmieszne cytaty oraz zabawne anegdoty z życia swojego i znanych mu osób. Stara się, aby osoby w jego otoczeniu dobrze i miło spędzały czas. Jeżeli się nie znają, to jego poczucie humoru ma być metodą na zmniejszenie dystansu i wprowadzanie swobodniejszej atmosfery. Osoby z takim poczuciem humoru zyskują na sympatii i mają wizerunek człowieka życzliwego, ciepłego, z pozytywnym nastawieniem. Istnieje jednak cienka granica między byciem pozytywnym i dowcipnym a byciem odbieranym jako osoba niepoważna, wesołkowata i nieco naiwna.
Typ wzmacniający „ja”
Taki typ humoru reprezentuje osoba z dużym dystansem do samej siebie. Potrafi żartować i śmiać się z własnych wpadek, niepowodzeń i lapsusów. Generalnie żartowanie z samego siebie przyjmowane jest przez innych pozytywnie, jako objaw niewywyższania się, posiadania odrobiny krytycyzmu i racjonalnego nastawienia do rzeczywistości. Tutaj jednak warto wspomnieć, że zbytnie wytykanie swoich drobnych niepowodzeń i potknięć może doprowadzić do typu humoru poniżającego „ja”, który w skrajnej wersji jest niekorzystny.
Typ agresywny
Osoba o takim typie humoru potrafi posługiwać się sarkazmem i ironią wobec innych. Jest to dosyć wymagający rodzaj humoru, ponieważ część ludzi nie jest w stanie go zrozumieć oraz zaakceptować. Osoby z agresywnym typem humoru są często uważane za złośliwe, bezczelne i raniące innych. Niekiedy jest to pogląd słuszny, gdyż sarkastyczne żarty często adresowane są do osób nielubianych i nieakceptowanych przez otoczenie. Podczas gdy w kameralnym towarzystwie taka osoba może przestać być tolerowana, to jej poczucie humoru okazuje się idealne, np. przy pełnieniu roli polityka. Wyrafinowane żarty pozwalają oddzielać sferę życia prywatnego od politycznych rozgrywek.
Typ poniżający „ja”
Jest to odmiana typu agresywnego, ale z tym założeniem, że sarkazm jest kierowany tylko wobec siebie samego. Drobne ironie i złośliwości podawane są w sposób krytyczny wobec swojej własnej osoby. Jest to humor pożądany, jednak używany w nadmiarze jest bardzo niebezpieczny. Piętnowanie swoich błędów może podsycać wrogość wobec własnej osoby i doprowadzać do utraty poczucia stabilności i pewności siebie.
Skąd się bierze poczucie humoru?
Zależne jest ono od bardzo wielu czynników: środowiska, kultury, norm i wartości, które są nabywane przez człowieka. Poczucie humoru łączy się również z temperamentem i cechami osobowości danej jednostki. Mimo tego niektórzy naukowcy są zdania, że poczucie humoru można wyćwiczyć. Znane są terapie śmiechem – śmiech jest „zaraźliwy”. Wychodząc z założenia, że poczucie humoru jest umiejętnością, stosuje się też specjalne treningi mające nauczyć odpowiednio reagować na żarty lub dowcipne sytuacje. Ogólne założenia takich treningów to częstsze śmianie się i otaczanie się osobami, które też się śmieją. Szukanie humoru w codziennych sytuacjach, pozytywne podchodzenie do życia, obracanie drobnych porażek w żart, zachowanie dystansu do własnej osoby to kolejne ważne postulaty dla trenujących. Bez względu na wszystko pozytywne nastawienie do rzeczywistości pozwala na więcej uśmiechu i humoru w życiu każdego człowieka.