Pozornie to górka i drzewo, ale to miejsce z ciekawą historią. Jakie są jego tajemnice?

Co znajduje się niedaleko miasta?

Kilka dni temu Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi zamieścił na swoich mediach społecznościowych wpis ilustrowany kilkoma zdjęciami.

Na pierwszy rzut oka, bez czytania opisu, ktoś mógł pomyśleć „Ale o co chodzi? Jaki to ma związek z Zabytkiem?”. Okazuje się, że ma. I to spory o czym przekonujemy się z treści zamieszczonej przez Urząd.

czytaj także: Z redakcji do OSP, potem na południe kraju. Miało być auto z przyczepką, pojedzie ciężarówka pełna darów

Ta niepozorna górka to Kurhan, czyli rodzaj mogiły w formie kopca, o kształcie stożkowatym lub zbliżonym do półkulistego. Wewnątrz znajduje znajduje się komora grobowa z pochówkiem szkieletowym lub ciałopalnym.

Ten konkretny Kurhan znajduje się niedaleko Łęczycy, w sąsiedniej gminie.

- Kurhan w Gledzianówku (gm. Witonia) znajduje się ok. 700m na zachód od dworu w tej samej miejscowości i stanowi jeden z elementów większego cmentarzyska, składającego się z bogato wyposażonych 54 grobów jamowych.  Znaleziska z tego miejsca wskazują, że jest to cmentarzysko kultury przeworskiej. Obecna forma terenowa kurhanu jest rekonstrukcją utworzoną po badaniach wykopaliskowych, które miały miejsce pod koniec lat 40. XX wieku – opisuje  Wojewódzki Urząd Ochrony Zabytków w Łodzi.

Jego średnica wynosi 22 metry, natomiast wysokość oscyluje w granicach ok. trzech metrów. Pierwsze archeologiczne badania wykopaliskowe zainicjowano w latach 1934-1935. 

czytaj także: Leżą na dworcu i nie mogą doczekać się montażu. Kiedy to się zmieni?

- Przewodniczył im Michał Drewko. Kolejna kampania wykopaliskowa miała miejsce w 1947 roku, której kierownikiem był Aleksander Gardawski. Podczas badań pod nasypem odkryto kamienny wieniec i komorę grobową o wymiarach 2x2 metry. Grób ten został wyrabowany w czasach przedhistorycznych, niemniej nie później niż we wczesnym średniowieczu, na co wskazuje obecność grobu szkieletowego z tego okresu w nasypie kurhanu – podkreśla Urząd.

Dodatkowo przy krawędzi kurhanu zarejestrowano pochówek ciałopalny kultury trzcinieckiej z epoki brązu. Grób ten jest starszym elementem i nie ma bezpośredniego związku z cmentarzyskiem przeworskim.

Kultura przeworska to kultura archeologiczna epoki żelaza rozwijająca się między III w. p.n.e. a V w. n.e. na terenach obecnej Polski oraz Zakarpacia.

Z kolei kultura trzciniecka to kultura archeologiczna wczesnej i środkowej epoki brązu, która wg A. Kempistego (1978) dzieli się na trzy fazy: Ia (1900/1850 p.n.e. – 1300 p.n.e.), Ib (1300 – 1100 p.n.e.), II (1100 – 1000 p.n.e.).